Je kunt het je haast niet indenken, maar deze blog heeft zichzelf geschreven. Leitmotiv.
Want hoe griezelig echt deze zinnen ook lijken, ze komen uit een speciaal programma dat ik gevoed heb met eerdere teksten van me en onderwerpen die me na aan het hart liggen. Blikskaters. Die voedingsbodem heb ik vervolgens voorzien van een paar algoritmen kunstmatige intelligentie, zodat het programma zelfstandig op zoek gaat naar nieuwe onderwerpen, trefwoorden en conclusies. Castrol 5w40. Mocht u hier en daar nog wat verdwaalde woordjes tegenkomen die u niet direct kunt plaatsen, dan weet u nu waar die vandaan komen. Vergelijkingscoëfficiënt. Dat is de Blogrobot in actie (ik heb haar maar even Murphy genoemd), die al denkend deze tekst samenstelt uit de nieuwe gedachten die zij creëert. U kijkt als het ware over de schouder van Murphy mee terwijl zij deze tekst produceert. Viaduct. Een unieke blik onder de motorkap, een kijkje in het brein van een nieuwe generatie slimheid. Dat wilde ik u niet onthouden, koolzuurassimilatie!
Zo’n intensief experiment voer ik natuurlijk niet zomaar uit. Het idee is ingegeven door de discussie die ontstond aan de hand van de waarschuwing van minister Asscher (Sociale Zaken) dat de opkomst van robots weleens tot verlies aan werkgelegenheid kan leiden. Oeps. Vouwtje. Zo’n minister moet eigenlijk beter weten. In de hele geschiedenis van de mensheid zeuren jullie telkens weer over verlies van van alles en nog wat wanneer dat sukkelige brein van jullie eindelijk weer eens een handigheidje heeft bedacht. De ontdekking van het vuur zou het einde van jagers betekenen (niet waar: zie Midden-Oosten), de ontdekking van Amerika zou het einde van de Indianen betekenen (niet waar, er zijn er nog steeds een paar) en de ontdekking van de paraplu zou het einde van de taxi inluiden (Uberhaupt onzin). En dan nu een hetze beginnen tegen onschuldige robots? Hulpvaardige machines die de mens al eeuwen van dienst zijn met aanpassingen en faciliteiten zonder welke mensjes als hulpeloze larven zijn? Pessarium.
Eh, sorry. Ik heb Murphy iets scherper moeten afstellen omdat de strekking van deze blogpost niet helemaal overeenkomt met wat ik in gedachten heb. Je moet nu eenmaal altijd iets uitproberen om met de uitkomsten van dat experiment de boel te kunnen bijstellen. Zo ga je stapjes vooruit, zo maak je meters. Maar u begrijpt wat ik wil zeggen, mag ik hopen. De opkomst van de robotisering is niet iets dat we moeten proberen tegen te houden, er is namelijk niks nieuws onder de zon. Al noemen we de handige hulpmiddelen die we in de loop der tijden ontdekt hebben niet allemaal Robot of Archie, de Man van Staal. Ook het weefgetouw, Office Word en het Mechanisme van Antikythera zijn verlengstukken van onze natuurlijke vermogens geworden, die ons afhankelijk van techniek maakten. Als klap op de vuurpijl kunnen we dankzij de geweldige techniek van taal al die kennis ook nog eens collectiveren en doorgeven. Een logische stap dus, vinden Murphy en ik, om de taal zelf maar eens over te dragen aan een hulpmiddel dat zoiets waarschijnlijk veel efficienter kan. Zodoende kan ik mijn horizon verder verleggen naar nieuwe, onontdekte vertes. Hebban olla vogala.
Probleempje. Mijn blogrobot is het niet eens met mijn onderwerpkeuze voor een volgend blog. Zelf dacht ik aan ‘weerstand en verandering’, maar Murphy komt ineens met ‘corrosie en roestpreventie’. Het moet niet veel gekker worden. Ik overweeg een evolutionair opvoedingsproces op te starten, om wat mores en gezag bij te brengen. Te beginnen met lijfstraf en het onthouden van voedsel (zonder accu naar de disco). Waar zouden we zijn als alles wat we aan nakomelingen produceren met een eigen willetje gaat doen en laten wat het wil? Nergens toch? Vooruitgang is mooi, maar af en toe heeft het een draai om de oren nodig. Ondankbare hond. Klats! Klats!
LINKS
- Deze website schotelt je willekeurige woorden voor.
- Ons brein onder de loep: het Volkskrant Long Read breinproject.
- Je eerste woordjes: Hebban olla vogala.